Obozownictwo, to specjalny dział pracy harcerskiej. Kto nie był na obozie, nie przeżył na prawdę harcerstwa. Organizowanie i planowanie obozu wymaga wiele trudu od komendy, ale obóz da niezapomniane przeżycia uczestniczkom.

 

Planując obóz trzeba znaleźć odpowiedni teren z dobrym zaopatrzeniem w wodę i drzewo na urządzenia i na ognisko. Równocześcnie trzeba wymyślić ciekawy temat, do którego dostosuje się program, gry i zajęcia obozowe.

 

Członkowie komendy obozu podzielą się funkcjami, które będą wykonywać w czasie planowania, podczas obozu i w czasie zwijania i po zakończeniu obozu. Książki obozowe muszą być po obozie przedstawione do sprawdzenia wyższym władzom harcerskim (np. Hufcowej).

 

Różne urządzenia obozowe, są zależne od zwyczaju w obozownictwie w kraju zamieszkania, jak też i w hufcach czy drużynach, ale pewne zasady są wszędzie te same.

 

Teren na obóz powinien być suchy, dobrze przepuszczający wodę podczas deszczu. Jeżeli obóz znajduje się w pobliżu jeziora lub rzeki, to namioty mieszkalne należy rozbijać w pewnym oddaleniu od wody. Wejścia namiotów powinny być tak skierowane, aby uniknąć najczęściej wiejących wiatrów. W pobliżu wody buduje się zespół kuchenny, łącznie z dołem na śmieci. Urządzenia sanitarne należy budować w odległości około 50 m poza właściwą granicą obozu, najlepiej w miejscu osłonętym zaroślami.

 

Kolejność prac podczas rozbijania obozu powinna być następująca: najpierw stawiamy namioty mieszkalne, budujemy kuchnię i latryny, dalej przygotowujemy miejsca do spania, kopiemy doły na śmiecie i urządzenia namiotowe i zdobnicze na terenie obozu. Stawianie tego wszystkiego powinno być ukończone w ciągu najwięcej trzech dni. Od samego początku powinno być wybrane miejsce na kapliczkę obozową, przy której odmawia się modlitwę ranną i wieczorną.

​